Αιώνια γαλήνη ή μοιραίο λάθος;

Η ευθανασία είναι μια πράξη η οποία θα χαρακτηριζόταν από τους περισσότερους  ανθρώπους ως  μακάβρια, απάνθρωπη, απερίσκεπτη.  Ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας,  μια προσπάθεια αμφισβήτησης της φύσης είναι οι κατηγορίες που εξαπολύει η συντριπτική πλειοψηφία, η οποία δυστυχώς αποτελείται από ανθρώπους αρνούμενους να προσπαθήσουν να κατανοήσουν τη θέση στην οποία βρίσκονται αυτοί που τη ζητούν ή απλά αρνούνται πεισματικά να συζητήσουν την πιθανότητα νομιμοποίησης της ευθανασίας. Οι υπόλοιποι, οι λίγοι, η μειοψηφία αποτελείται κυρίως από καλλιτέχνες, πάσχοντες και ιδιαίτερα ανοιχτόμυαλους ανθρώπους, αυτούς που συχνά χαρακτηρίζονται  ως πνεύματα αντιλογίας, ως ανήσυχες ψυχές ή ως τρελοί, γελοίοι κλπ

Αποδοχή. Σε αυτό αποσκοπούν οι συνάνθρωποί μας. Αποδοχή των θέλω τους. Αποδέχομαι όμως δεν σημαίνει συμφωνώ, αλλά συμβιβάζομαι για το κοινό καλό, δέχομαι τα πράγματα όπως είναι χωρίς να τα πολεμάω. Αντιδράσεις όπως «δικό του είναι το κεφάλι», αν και συχνές  δεν θεωρούνται αποδεκτές. Αυτό ονομάζεται αδιαφορία και στερεί από τον κάτοχο της το δικαίωμα να εκφέρει σωστά κατοχυρωμένη άποψη.

Τα περισσότερα κράτη αρνούνται να συναινέσουν και να θεσπίσουν αυτού του είδους την νομοθεσία αν και γνωρίζουν ότι στο κοντινό ή το μακρινό μέλλον θα απαιτηθεί από πολλούς να αναγνωριστεί η  ευθανασία με τη μορφή δικαιώματος. Του δικαιώματος ενός ανθρώπινου όντος  να πεθάνει. Το βρίσκω εξάλλου υποκριτικό και παράλογο από χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες  Αμερικής και η  Τουρκία να καταδικάζουν την επιθυμία ενός ανθρώπου να πεθάνει όμως να μην διστάζουν στιγμή να  εφαρμόσουν τη θανατική ποινή η οποία είναι νόμιμη και στα δύο αυτά κράτη.

Κρίνουν λοιπόν δίκαιο να αφαιρούν τη ζωή από έναν άνθρωπο παρά τη θέλησή του, αλλά άδικο να θανατώνουν κάποιον ο οποίος το έχει επιλέξει. Ιδού η λογική στην οποία βασίζεται η σημερινή κοινωνία. Έχεις υποχρέωση να ζήσεις τη ζωή σου όμως εμείς θα σου πούμε για πόσο και πώς. Η ευθανασία θα έπρεπε να νομιμοποιηθεί όμως οι νόμοι των προδιαγραφών που θα πρέπει  κάποιος να έχει για να παραπεμφθεί σε αυτή θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα σκληροί και με ακρίβεια διατυπωμένοι. Ασφαλώς θα πρέπει το άτομο που τη ζητά να είναι διαπιστωμένο ότι είναι πνευματικά  ικανό να πάρει μία τέτοια απόφαση. Η νομιμοποίηση αυτή λοιπόν είναι ένα βήμα που αναπόφευκτα θα κάνουμε τα επόμενα χρόνια. Σκοπός μας αντί να εναντιωνόμαστε σε αυτήν θα έπρεπε να είναι να γίνει  με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να αποκτήσει το καλύτερο νομικό υπόβαθρο  που γίνεται.

Αγγελική  Πιτταροκοίλη

4^ο ΓΕΛ Παλ. Φαλήρου