Αρκετές φορές μας έχει απασχολήσει η σύνδεση των Μαθηματικών και της Φυσικής με τη λογική. Πώς όμως, μπορεί να δικαιολογηθεί αυτή η σχέση;
Τα λογικά στοιχεία που οδηγούν στο συμπέρασμα της δυναμικής αυτής συνύπαρξης είναι αρκετά. Τα ποσοτικά μεγέθη των αριθμών αποδεικνύονται από την απόδοσή τους στις αριθμητικές πράξεις της πρόσθεσης, της αφαίρεσης, του πολλαπλασιασμού και της διαίρεσης.

Οι άνθρωποι, για χιλιάδες χρόνια, αξιοποιούν την πραγματικότητα γύρω τους κάνοντας πράξεις που τους οδηγούν σε λογικά συμπεράσματα όπως λογιστικές, μηχανικές και υπολογισμούς πολλών μεγεθών. Παράλληλα όλα τα φυσικά φαινόμενα που δημιουργούν το περιβάλλον του ανθρώπινου πολιτισμού, εξηγούνται με τη λογική, εκτός βέβαια από τις εποχές που η λαϊκή συνείδηση θεοποίησε τη φύση γιατί πολύ απλά δεν είχε χρησιμοποιήσει  τη λογική για να την εξηγήσει. Η λογική βέβαια, πρέπει να βρίσκεται πάντα στην υπηρεσία της επιστήμης αλλά παράλληλα να αποτελεί και σημαντικό στόχο για την γνωστική εξάσκηση του μαθητή. Η δημιουργική ενασχόληση με τις ασκήσεις των Μαθηματικών και της Φυσικής δίνουν την ευκαιρία στο νέο άνθρωπο να δοκιμάσει τις δυνατότητές του και να ακονίσει την σκέψη του. Η ανάπτυξη του ορθολογισμού έχει μεγάλη σχέση με τη διαδικασία που ακολουθεί κάθε μαθητής στην επίλυση των ασκήσεων στο σχολείο. Για παράδειγμα οι επαγωγές που απαιτούν οι μαθηματικές πράξεις διδάσκουν και τον επαγωγικό τρόπο γενικότερα στη λειτουργία του εγκεφάλου για την αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων. Πολλές φορές όταν ένα πρόβλημα μοιάζει άλυτο, η επίλυσή του μπορεί να βρίσκεται πολύ κοντά με τη χρήση της λογικής.

Για πολλούς, στα πλαίσια της εκπαιδευτικής διαδικασίας, τα Μαθηματικά και η Φυσική, θα έπρεπε να ενταχθούν σ΄ένα πλαίσιο μαθήματος λογικής, που σε συνδυασμό με άλλες δαστηριότητες θα βοηθούσαν περισότερο το μαθητή να δει πιο καθαρά την ζωή και την πραγματικότητα που τον περιβάλλει.

Νίκος Καζαντζής
Μαθητής 4ου Λυκείου Π. Φαλήρου.